Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πλέον ξεκαρδιστικός. Αν δεν ήταν αξιοθρήνητος.Αλλά αφού δεν ντρέπονται οι ίδιοι, κανένα πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Και το αποτέλεσμα είναι ότι η δημοκρατία μας απαλλάχτηκε από ένα αρρωστημένο κομμάτι της. Είτε ως δράμα, είτε ως κωμωδία, αυτό αποτελεί θετική εξέλιξη για τη δημοκρατία.
Οπως φαίνεται πλέον οι «σωτήρες» του 2015 θα γιορτάσουν τον Ιανουάριο τα δέκα χρόνια από την ανάρρησή τους στην εξουσία σε συνθήκες απαξίας και ανυπαρξίας. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα.
Υπάρχουν όμως και μερικά αρνητικά στις εξελίξεις.
Κατ’ αρχάς αρνητικός είναι ο περαιτέρω κατακερματισμός του κομματικού συστήματος μετά και την «αμοιβαδοποίηση» του πρώην δεύτερου κόμματος.
Δεν αποπνέει σταθερότητα ένα κομματικό σύστημα του τύπου «Ο Μητσοτάκης και οι επτά νάνοι» κυρίως επειδή οι νάνοι μετατρέπονται εύκολα σε εξωκοινοβουλευτικούς σχηματισμούς.
Αντε να συζητήσεις προϋπολογισμό ή μεταρρυθμίσεις ή εκλογικό νόμο ή αναθεώρηση του Συντάγματος με τα ρημαδιά. Το επιβεβαιώνει η δυσκολία στη στελέχωση των Ανεξάρτητων Αρχών.
Υστερα είναι η απουσία ουσιαστικού αντίλογου.
Ακόμη και το ΠαΣοΚ που μοιάζει μεγαλύτερο από τους μικρούς μιλάει (ή έστω προσπαθεί) χωρίς να ακούγεται και πάντως χωρίς να καταλαβαίνεις εύκολα τι λέει.
Αλλά αυτό είναι προβληματικό. Τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή χάσει ο Μητσοτάκης την πλειοψηφία; Θα κλείσουμε τη χώρα;
Τέλος, ο κατακερματισμός εμπλέκει ευκολότερα τους μικρούς σχηματισμούς σε εξυπηρετήσεις μεγάλων συμφερόντων.
Οικονομικές μπίζνες. Ποινικές διευθετήσεις. Αντεθνικές ίντριγκες. Μισθοφορικές καταστάσεις.
Υπάρχουν ακόμη και παρακεντέδες του Πούτιν που ζητούν να πουλήσουμε την Ουκρανία!
Η αλήθεια βεβαίως είναι πως το κλήμα ήταν στραβό από την αρχή.
Δεν το στράβωσε ο Κασσελάκης, όπως φαίνεται να πιστεύουν κάποιοι νοσταλγοί του Τσίπρα (Ν. Μαραντζίδης, «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», 9-10/11). Ούτε έβαλε το χέρι του κανένα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο».
Ολη η υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ και της «πρώτη φορά Αριστεράς» ήταν εξ αρχής μια τυχοδιωκτική αρπαχτή που οδήγησε σε μια διάψευση και κατέληξε σε ένα ρημαδιό.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όμως το καλαμπούρι τελείωσε.
Αφησε πίσω του κάτι απροσάρμοστους στον σύγχρονο κόσμο που προσπαθούν να ξαναζήσουν τα νεανικά τους χρόνια, τις ιδεοληψίες ή τα συμπλέγματά τους, εις βάρος των υπολοίπων.
Την τελευταία φορά που μας συνέδραμαν παραλίγο να μας πάρουν στον λαιμό τους.
Κι από ό,τι καταλαβαίνω επόμενη φορά δύσκολα θα υπάρξει.
Πηγή: tovima.gr
