Καλά παιδιά, δε λέω. Μορφωμένα τα περισσότερα, συμμαζεμένα και συκοφαντημένα για δήθεν υπονόμευση του Τσίπρα. Αλλά, ρε παιδάκι μου, λίγο στεγνά, κρύα, ξέψυχα, πώς να το πώ.
Μάλλον έχουν μπερδέψει τους χαμηλούς τόνους με τις περίεργες χαμηλές νότες του εγγαστρίμυθου. Δε λέω να γίνουν Βελόπουλοι ή Ζωή και να κραυγάζουν σαν ντουντούκες περιφερόμενων Ρομά, αλλά λίγο νεύρο δεν βλάπτει.
Και λίγο χιούμορ, επίσης. Που αν εξαιρέσεις τον Ευκλείδη, όχι μονάχα δεν το΄χουν, αλλά δείχνουν να το εχθρεύονται. Και βλέπεις πρόσωπα σοβαρά λές και έρχονται από κηδεία, πρόσωπα πλακωμένα από το βάρος μιας αδιόρατης ευθύνης και με μια γλώσσα κουρασμένη και παλιομοδίτικη.
Καμία φρεσκάδα, τίποτε καινούργιο έστω για τους τύπους. Τους είδες τις προάλλες και στη Βουλή. Απαρατήρητοι πέρασαν. Ακόμη και ο θεοσεβούμενος κυριούλης της «Νίκης» ήταν καλύτερος.
Τους βλέπεις και νομίζεις πως είναι μονοκόμματοι ποδοσφαιριστές β΄ κατηγορίας. Δεν στρίβουν, που λένε και οι θαμώνες της κερκίδας. Ακαμπτοι σαν σιδεριές, άδροσοι και απελπιστικά μονότονοι. Κουράζεσαι στο ένα λεπτό όταν τους ακούς.
Βγάζουν επιχειρήματα από το φαλιρισμένο τσουβάλι της αντιπολιτευτικής κοινοτοπίας και τα σερβίρουν ως σοβαρή και συνεπή αριστερή εναλλακτική. Και δεν καταλαβαίνουν ότι περνάνε στο ντούκου όσα λένε. Ότι κανείς δεν αγοράζει από τον πάγκο τους. Κανείς εκτός από τους μονιμάδες του παλιού 3%…
Κι αν τώρα τους πείς, βρε παιδιά δείτε λίγο την ιδεολογία σας με φακό μεγεθυντικό, μάλλον θα σε κοιτάξουν περίεργα ή αν πέσεις σε κανέναν αψύ σαν τον Τζανακόπουλο μπορεί να βρίσει και να σε πεί τσιράκι της Δεξιάς.
Η ιδεολογία, είπα; Μα, ναι, καλοί μου άνθρωποι. Στο Μεταναστευτικό, στα λεγόμενα εθνικά, στην Οικονομία κλπ κλπ μηρυκάζουν-ώπα, το βρήκα ο μπαγάσας το κατάλληλο ρήμα- ναι, μηρυκάζουν διεθνισμούς της συμφοράς και τσιτάτα ραμμένα σε παλιά πολιτικά ραφτάδικα.
Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά όπως πάνε- και μ΄αυτό το πρόσωπο που δείχνουν-δύσκολα θα δούν θεού πρόσωπο. Συγγνώμη κιόλας για την έκφραση, καθώς εκεί στη «Νέα Αριστερά» ακούνε Θεό και Εκκλησία και αντιδρούν σα να τους χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα μεγάλης τάσης.
Όχι πως έχουν εντελώς άδικο για την επίσημη Εκκλησία, που θέλει να διαφεντεύει και να μπαίνει στα χωράφια της πολιτικής, αλλά το κάνουν τόσο κραυγαλέα, τόσο εμμονικά που νομίζεις ότι αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία.
Όμως εκεί που δίνουν ρέστα, πέρα από το Μεταναστευτικό και την Εκκλησία, είναι αυτό το καινούργιο φρούτο-το WoKe, ντε. Δικαιώματα κι άγιος ο Θεός(νάτος πάλι ο μεγαλοδύναμος). Δικαιώματα από το πρωϊ μέχρι το βράδυ.
Ετσι! Με τσιρίδες και ύφος εισαγγελέα παλαιών εποχών. Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με αυτό τον τρόπο χάνουν το δίκιο τους, το υπαρκτό σε ορισμένα σημεία. Θα έλεγα μωραίνει Κύριος, αλλά θα με κατηγορήσετε για θρησκόληπτο με τόσες αναφορές στα θεία, και δεν το θέλω.
Η σούμα, τώρα: «Νέα Αριστερά» με πολυκαιρισμένα υλικά δε νοείται. Γούστο τους και καπέλο τους, βέβαια, και δεν μας πέφτει λόγος. Αλλά αν δεν αλλάξουν ιδεολογικό πανωφόρι, τους βλέπω με κατεβασμένα μούτρα τον Ιούνιο.
Εκτός κι αν κερδίσουν 3% και θεωρήσουν ότι τα πήγαν πρίμα, δικαιώνοντας όλους εκείνους που λένε ότι οι άνθρωποι της συγκεκριμένης Αριστεράς αυτό ήθελαν πάντα. Να υπάρχουν στο περιθώριο, αλλά να έχουν σώσει την ιδεολογική ψυχή τους, μένοντας σταθεροί στις αξίες και στα ιδανικά τους.
Μαέστρο, ένα αντάρτικο παρακαλώ…
