Γράφει η Δήμητρα Κρουστάλλη
Οι υπουργοί της κυβέρνησης συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά. Στις επιτυχίες τρέχουν όλοι να μπουν στην πρώτη σειρά της οικογενειακής φωτογραφίας. Αν στραβώσουν τα πράγματα, άφαντοι. Τι να υπερασπιστούν άλλωστε; Τις υποκλοπές, τους χειρισμούς στα Τέμπη, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τον ξαφνικό θάνατο των ΕΛΤΑ; Σου λένε, άσε το επιτελικό κράτος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Δηλαδή, ο Ακης Σκέρτσος και ο πάντα πρόθυμος Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος συνεχώς εφευρίσκει τον εαυτό του ανάλογα με τη μόδα της εποχής. Από ακραίος δεξιός μεταστράφηκε σε κεντρώο, για να διευκολύνει την υπουργοποίησή του στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, και τώρα πλασάρεται ως ultra τραμπικός, στηρίζοντας το δικαίωμα στην οπλοκατοχή. Αγνωστο με ποιον σκοπό, γιατί αν επιδιώκει ως υπερσυντηρητικός του συρμού να μπει σφήνα ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και στον Νίκο Δένδια, το πολύ-πολύ που θα καταφέρει είναι ένα φωτογραφικό άλμπουμ πλαστικής αισθητικής στο πλευρό της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ.
Στην αρχή της η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακριβέστερα ο επικεφαλής της, υπερτόνιζε την πολιτική συνάφεια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Επτά χρόνια μετά γραπώνεται από την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μεταποιημένη στα μέτρα της σημερινής ΝΔ. Το δανεικό κοστούμι, όσο και αν θέλουν να το προβάλλουν ως vintage, δεν κάθεται σωστά. Ο συσχετισμός των υπουργών που προσχώρησαν στην τρυφηλή ζωή της εξουσίας με τον ασκητικό ιδρυτή του κόμματος δεν τους ευνοεί. Ακόμα και η νοοτροπία του Καραμανλή δεν έχει σχέση με αυτήν που απέκτησε η μετεξέλιξη «γαλάζιας» παράταξης. Βέβαια, οι καιροί αλλάζουν και τίποτα δεν είναι χαραγμένο στην πέτρα. Ή σχεδόν τίποτα. Για παράδειγμα, ένα από αποφθέγματα που διαβάζει κανένας στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής, το οποίο ειπώθηκε από τον Πρωθυπουργό στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο στις 23 Νοεμβρίου 1974, ήταν ότι «δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις των προβλημάτων. Το μυστικό της επιτυχίας είναι ο μόχθος».
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα της κυβέρνησης. Κανένας δεν μοχθεί για τίποτα. Διαχειρίζονται απλώς την καθημερινότητα κλωτσώντας το τενεκεδάκι να πάει παρακάτω και ελπίζοντας ότι οι πολίτες δεν το αντιλαμβάνονται. Και ας χτυπούν καμπάνες και καμπανάκια οι δημοσκοπήσεις για τη δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης που έχει πάρει την ανηφόρα. Εφόσον δεν έχουμε ισχυρή αντιπολίτευση, επιχειρηματολογούν, τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι, εμάς θα ξαναψηφίσουν. Αν η τραγωδία των Τεμπών ήταν η επιτομή του δυσλειτουργικού και αναποτελεσματικού κράτους, η υπόθεση των ΕΛΤΑ είναι το εγχειρίδιο της χαοτικής και πελατειακής διαχείρισης. Κάποιος, λένε, κάτι ανακοίνωσε σε κάποιο υπουργικό συμβούλιο το καλοκαίρι, που οι άλλοι δεν το άκουσαν καλά γιατί μιλούσαν με τη… Γιαδικιάρογλου. Και τώρα παίζουν την κολοκυθιά για το ποιος είχε την ευθύνη για τα ΕΛΤΑ, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι η μαύρη τρύπα στα Ελληνικά Ταχυδρομεία ήταν γνωστή από το 2019, και μάλιστα το 2020 πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις για το συγκεκριμένο θέμα στο Μέγαρο Μαξίμου. Τότε έλειπαν περί τα 200 εκατ. ευρώ.
Τι έκανε η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού, που έστρεψε αλλού το ενδιαφέρον, αλλά έφερε και ευρωπαϊκά κονδύλια στα κρατικά ταμεία, τα οποία σκορπίζονταν αφειδώς; Προσέλαβε εταιρείες consulting για να δώσουν λύσεις. Μία από αυτές, του πρώην βουλευτή Γρεβενών της ΝΔ Ανδρέα Πάτση, υπέγραψε 27 συμβάσεις και εισέπραξε περί το 1 εκατ. ευρώ. Στην πολιτική πιάτσα λέγεται ότι συνολικά δαπανήθηκαν 30 εκατ. ευρώ σε συμβουλευτικές εταιρείες, μολονότι κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την ακρίβεια των ποσών αν δεν γίνει εξονυχιστικός έλεγχος. Το αποτέλεσμα αυτής της σπατάλης σε συμβουλές εκσυγχρονισμού ήταν σχεδόν να διπλασιαστεί το έλλειμμα των ΕΛΤΑ και να χρειαστεί πλέον να κλείσουν καταστήματα. Και ενώ όλοι ήξεραν, Μέγαρο Μαξίμου και υπουργοί παριστάνουν τους ανήξερους και αλληλοκαρφώνονται, μπροστά σε όλους μας, σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα ίδια γίνονται στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι υπουργοί δεν ήξεραν τίποτα, παραπλανήθηκαν, λένε, και υπονομεύθηκαν από τους αποκάτω. Οι ίδιοι ήταν υπέρ το δέον θεσμικοί και διέταξαν ελέγχους, από τους οποίους, μυστήριο πώς, δεν ευνοήθηκε ο Οργανισμός, αλλά «γαλάζιοι» παραγονταραίοι. Η τακτική «φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, και οι άλλοι, και ο Χατζηπετρής» είναι τόσο κοινότοπη όταν η εξουσία παίρνει την κάτω βόλτα.
Πηγή: tovima.gr
