Γράφει ο Παντελής Καψής
Τελικά ο Βορίδης παραιτήθηκε για λάθος λόγους
Φυσικά και έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί την αθωότητα του με όποιο μέσο θεωρεί πρόσφορο. Θα έπρεπε ωστόσο να είχε παραιτηθεί νωρίτερα. Το πρόβλημα του δεν είναι ποινικό. Το αμάρτημα το οποίο δεν παίρνει συγχώρεση είναι η πολιτική ευθύνη για ένα τρανταχτό πολιτικό σκάνδαλο στη δική του, και ορισμένων άλλων υπουργών γεωργίας, βάρδια. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Τα περίφημα μεταφερόμενα βοσκοτόπια ήταν το ανέκδοτο που κυκλοφορούσε στη χώρα εδώ και κάποια χρόνια. Και μπορεί στη φολκλόρ εκδοχή η υπόθεση να έβγαζε γέλιο, η δική του ευθύνη όμως ήταν να υπερασπιστεί τη νομιμότητα. Δεν το έκανε. Άφησε τη χώρα εκτεθειμένη να διασύρεται διεθνώς. Και βέβαια τώρα τη ζημιά θα την πληρώσουν εκείνοι οι αγρότες οι οποίοι δεν έφταιγαν, όσοι δεν μπήκαν δηλαδή στο κύκλωμα της απάτης. Από τις δικές τους επιδοτήσεις θα αφαιρεθούν τα πρόστιμα.
Η σοβαρότητα της υπόθεσης ωστόσο δεν προκύπτει τόσο από το άμεσο οικονομικό κόστος αλλά από τις επιπτώσεις που είχε αυτή η γενικευμένη διαφθορά. Χρόνια τώρα συντηρεί ένα καθεστώς πελατειακής φαυλοκρατίας, πριμοδοτεί την περιφρόνηση των νόμων και των κανόνων και υπονομεύει κάθε προσπάθεια υγιούς οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό το «όλοι τα πιάνουν» μοιάζει να παίρνει σχεδόν κυριολεκτικές διαστάσεις: μια ολόκληρη βιομηχανία απάτης με ειδικευμένα γραφεία συμβούλων και επίορκους υπαλλήλους κάτω από το ανεκτικό βλέμμα της πολιτικής ηγεσίας.
Ο πρωθυπουργός για μια ακόμα φορά επιχείρησε να περιορίσει το πολιτικό κόστος αποδεχόμενος την αποτυχία και την πολιτική ευθύνη. Αν ήταν η πρώτη φορά μπορεί να έπειθε περισσότερο. Όμως αυτή η τακτική έχει όρια. Ήταν ομολογημένο λάθος οι παρακολουθήσεις, ήταν ομολογημένο λάθος οι φωτιές που ξέφυγαν, ήταν ομολογημένο λάθος η εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων, ήταν ομολογημένο λάθος η συνέντευξη για τα Τέμπη. Για όλα αυτά και για άλλα μικρότερης σημασίας, μπορεί να βρει κανείς δικαιολογίες λιγότερο ή περισσότερο πειστικές. Εγγράφονται στην αναπόφευκτη φθορά μιας κυβέρνησης και στα «γεγονότα» τα οποία συχνά αποδεικνύονται πολύ πιο σημαντικά από τους όποιους «στρατηγικούς» σχεδιασμούς. Όσο αθροίζονται ωστόσο τόσο κινδυνεύει η κυβέρνηση από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί θάνατος από 1000 μικρές (και όχι τόσο μικρές) μαχαιριές.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά. Στην πραγματικότητα είναι η μοίρα όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης στη δεύτερη θητεία τους. Σκάνδαλα και σκανδαλολογία, ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής, γενικευμένη γκρίνια για όλα, αποτελούν την κοινή τους μοίρα. Χαρακτηριστικές του κλίματος της δυσανεξίας που επικρατεί είναι ο ορυμαγδός των αντιδράσεων που προκάλεσε την προηγούμενη εβδομάδα το Ράλλυ Ακρόπολις. Στην πραγματικότητα έκλεισε ένας δρόμος: η Βασιλέως Κωνσταντίνου από το Χίλτον και η προέκταση της ως την Βουλιαγμένης. Η Ηρώδου Αττικού ήταν έτσι κι αλλιώς κλειστή για χρόνια. Η συμφόρηση που προκλήθηκε ωστόσο έμοιαζε με τη σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Ένας ποταμός αρνητικών σχολίων γέμισε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Πόσο σημαντικό είχε θεωρηθεί το ότι το Ράλλυ είχε βγει από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ξεχάστηκε μπροστά στην ταλαιπωρία.
Το παράδοξο είναι απλώς ότι αυτή τη φορά το κλίμα στην κοινή γνώμη και την κυβερνητική φθορά δεν τα καρπώνεται η αντιπολίτευση. Μπορεί να ζητά την παραίτηση της κυβέρνησης κανείς δεν την παίρνει όμως στα σοβαρά. Όχι όσο δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει μια εναλλακτική λύση. Έτσι ο κ Μητσοτάκης έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει ότι θα μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την αυτοδυναμία επικαλούμενος το αδιέξοδο που θα δημιουργηθεί σε αντίθετη περίπτωση. Δεν προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις αλλά μπορεί και να είναι κι έτσι. Όπως μπορεί όμως τα κόμματα και το πολιτικό μας σύστημα να συνεχίσουν την καθοδική τους πορεία προς ένα τέλμα χωρίς εμφανή διέξοδο. Ημέρες που είναι θα πρόκειται για την πλήρη αντιστροφή σε σχέση με το 2015. Τότε ο πολιτικός σεισμός ο οποίος οδήγησε στην κυβέρνηση Τσίπρα και στο μοιραίο δημοψήφισμα, είχε τις ρίζες του στην οικονομία. Αυτή τη φορά η κρίση δεν θα προέλθει από την οικονομία αλλά από την πολιτική. Οι επιπτώσεις στην οικονομία ωστόσο μπορεί να είναι εξ ίσου καταστροφικές.
Πηγή: protothema.gr
