Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Η είδηση είναι μεγάλη για να περάσει στα ψιλά. Την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου και μιλώντας στο Glendale (Αριζόνα) ο πρόεδρος Τραμπ εκφώνησε επικήδειο στον δολοφονηθέντα Τσάρλι Κερκ.
Και πού είναι η είδηση;
Ότι ο πρόεδρος δεν περιορίστηκε στους συνήθεις εγκωμιασμούς του αείμνηστου αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ, υποσχέθηκε «την επιστροφή του Θεού» («Le Monde», 23/9).
Χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες.
Για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα ότι ο Θεός έχει φύγει, ούτε πού έχει πάει, ούτε πώς θα επιστρέψει. Ίσως με ένα τηλεφώνημα του Τραμπ αλλά έως τώρα τα τηλεφωνήματα του προέδρου δεν έχουν και ιδιαίτερα υψηλή ανταπόκριση.
Την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος μίλησε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Εκεί παραπονέθηκε για την ηλεκτρική σκάλα που χάλασε κι αναγκάστηκε να ανέβει αγκομαχώντας πίσω από τη Μελάνια.
Αλλά δεν είπε λέξη για τον Θεό.
Αντιθέτως τα έβαλε με τον ΟΗΕ και όχι μόνο για την ηλεκτρική σκάλα. Περίπου τους ρώτησε όλους «κι εσείς τώρα γιατί μαζευτήκατε και τι κάνετε εδώ;». Ενώ απάντησε μόνος του ότι «οι χώρες σας πάνε κατά διαβόλου!».
Είπε τα γνωστά δικά του για την κλιματική αλλαγή, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τα ορυκτά καύσιμα. Αλλά και μερικά σωστά.
Όπως το ερώτημα ποια είναι η δουλειά του ΟΗΕ. Δεν ξέρω αν σταμάτησε ή αν απέτρεψε ποτέ κάποιον πόλεμο, πράγμα που είναι κανονικά η δουλειά του. Μάλλον την επικαιρότητα σχολιάζει κι όχι πάντα με μεγάλη ευστοχία.
Σίγουρα όμως δουλειά του ΟΗΕ δεν είναι να κανονίζει ποιοι και πόσοι μετανάστες θα πάνε στην Αμερική ή την Ευρώπη. Εκεί πήρε ανάποδες ο πρόεδρος και τους το είπε.
Γενικώς η ομιλία του θα ήταν η χαρά κάθε καφενείου όπου ηλικιωμένοι συμπολίτες μας συναθροίζονται και αναλύουν τη διεθνή κατάσταση, το περιβάλλον και τα φάρμακά τους.
Μόνο που όλοι είχαμε και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο ΟΗΕ δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι καφενείο. Αλλά πολύ φοβούμαι πως κάπως έτσι τον αντιμετωπίζουν όλοι.
Κι ο Ερντογάν τουλάχιστον έχει το ίδιο παραμύθι που ανεβάζει κάθε χρόνο στη Γενική Συνέλευση και σκορπάει βαθιά χασμουρητά στο ακροατήριό του.
Όπως την παραδοξότητα ότι η Κύπρος είναι δυο χωριστά κράτη αλλά με κοινά δικαιώματα τα οποία ασκούν από κοινού τα δυο χωριστά κράτη.
Τις προάλλες του έκλεισαν και το μικρόφωνο.
Άντε μετά να πείσεις την Κωνσταντοπούλου να μην ταλαιπωρεί όσους την ακούνε στη Βουλή. Εδώ επιστρέφει ο Θεός, η Ζωή μας ενοχλεί;
Πηγή: tovima.gr
