Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Πριν από δύο μήνες μια υποψήφια του ΠαΣοΚ στις τελευταίες εκλογές στα Τρίκαλα ανακοίνωσε πως αποχωρεί από το ΠαΣοΚ. Γιατί; Επειδή η Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι «το ΠαΣοΚ εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη».
Η υποψήφια θέλησε, όπως είπε, «να διαφυλάξει την ιδεολογική της ακεραιότητα». Η οποία μάλλον δεν εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη.
Και διευκρίνισε πως «θα τα ξαναπούμε όταν το κόμμα ξαναβρεί τον κινηματικό του χαρακτήρα» και «ξαναγίνει το κόμμα της αμφισβήτησης και της ανατροπής» (26-27/2).
Κρίμα αλλά αναμενόμενο. Με την «ιδεολογική ακεραιότητα» του άλλου δεν παίζει κανείς.
Από την άλλη, ίσως η υποψήφια Τρικάλων να είχε ξεμείνει στο ΠαΣοΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ που αμφισβητούν κι «ανατρέπουν» ό,τι τους καπνίσει. Όσο για τον «κινηματικό χαρακτήρα» του ΠαΣοΚ ενδεχομένως να πήγε απλώς πίσω μισό αιώνα.
Δεν είναι λίγο. Παλαιότερα σε μισό αιώνα είχαν προλάβει να γίνουν δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι.
Ποιου κόμματος λοιπόν ήταν τελικά υποψήφια η υποψήφια που τα βρόντηξε;
Δεν είναι η μόνη. Λίγες μέρες αργότερα, το ΠαΣοΚ εγκατέλειψαν άλλα δύο στελέχη τομέων χαμηλής αναγνωρισιμότητας που κατέφυγαν σε μια «επιτροπή επανεκκίνησης» του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι σαφές τι ακριβώς προτίθενται να «επανεκκινήσουν» και με ποιους. Πάντως όχι με το ΠαΣοΚ του οποίου ήταν έως χθες στελέχη. Περιορίστηκαν απλώς να παραθέσουν διάφορα αριστερά αλμπουρνέζικα που δεν βοηθούν την κατανόηση.
Ενώ πιο σεμνά ακόμη κι ο δήμαρχος της Αθήνας δυσκολεύεται να αποφασίσει ποιο κόμμα τον πρότεινε για τη δημαρχία και δηλώνει πως το ΠαΣοΚ δεν πρέπει να γίνει «εξευγενισμένη ΝΔ» (9/2).
Δεν είναι σαφές αν θα προτιμούσε έναν «εξευγενισμένο ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ» που δεν έχουν και πρόβλημα ευγένειας με τα Εξάρχεια.
Θα μείνω σε αυτά, θα μπορούσα να παραθέσω και άλλα. Αλλά θα σημειώσω πως ενδεχομένως το ΠαΣοΚ δεν έχει ανάγκη ούτε από επιτροπές, ούτε από συνεδριάσεις, ούτε από Συνέδρια.
Εχει ανάγκη από πρόχειρο διαγώνισμα.
Τέρμα οι κουβέντες, κλειστά τα βιβλία, κόλες στο θρανίο κι όλοι μαζί από τον πρόεδρο έως τον καφετζή της Χαριλάου Τρικούπη απαντούν στο ερώτημα «Τι είναι αυτό που το λένε ΠαΣοΚ ».
Όλη η εξήγηση για την πτώση του ΠαΣοΚ στις δημοσκοπήσεις κρύβεται εκεί. Στη δυσκολία του ΠαΣοΚ να πει τι ακριβώς είναι.
Προφανώς δεν είναι τσουτσέκια της ΝΔ αφού αποτελούν έναν εντελώς διαφορετικό και απολύτως διακριτό πολιτικό χώρο. Με ιστορικές καταβολές και ιδεολογικές πεποιθήσεις.
Προφανώς δεν είναι συριζαίοι από τους οποίους όχι μόνο έχουν υποστεί τα πάνδεινα αλλά και χωρίζονται με άβυσσο σοβαρότητας και υπευθυνότητας.
Προφανώς δεν είναι ένα μάτσο κατσαπλιάδες που ονειρεύονται καμία αρπαχτή να κυβερνήσουν την Ελλάδα παρέα με τον Βαρουφάκη και τη Ζωή. Ο Γερουλάνος πήγε κάτι να πει αλλά του την έπεσαν όλοι και τα μάζεψε.
Προφανώς δεν είναι ακροδεξιοί. Ούτε οπαδοί της Ζωής με την οποία τους σηκώνεται η τρίχα. Ούτε φυσικά είναι κλαπατσίμπαλοι που κάνουν φασαρία για να ακουστούν.
Όλα αυτά ακούγονται προφανή. Αλλά δυστυχώς μάλλον δεν είναι αυτονόητα για όλους.
Κι εκεί κολλάει το πράγμα. Στην έλλειψη πειστικού και σταθερού αυτοπροσδιορισμού.
Ξέρετε τι μου έχει κάνει εντύπωση; Πως το ΠαΣοΚ έχει μπουρδουκλωθεί σε όλα τα αντιπολιτευτικά μοτίβα των άλλων, με εξαίρεση ίσως τις υποκλοπές όπου μπουρδουκλώθηκε μόνο του.
Αν ρωτήσεις έναν καλοπροαίρετο άνθρωπο σε τι συνίσταται η αντιπολίτευση του ΠαΣοΚ θα δυσκολευτεί να πει κάτι συγκεκριμένο. Είναι όλα κι από όλα. Σε σημείο που καταλήγει στο τίποτα.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν το ερώτημα «με ποιους θα πάτε» είναι δευτερεύον και επουσιώδες.
Αφενός επειδή κανένα σοβαρό κόμμα στην υφήλιο δεν ανοίγει τα μετεκλογικά χαρτιά του προ των εκλογών. Ακόμη κι αν το ΠαΣοΚ παρασύρεται συχνά σε νταραβέρια με εκείνους που δεν το συμφέρει, υποθέτω πως δεν το εννοεί.
Αφετέρου επειδή είναι ένα «ψευδοδίλημμα». Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις και πλην απρόβλεπτων ανακατατάξεων, το ΠαΣοΚ και οι «συριζογενείς» δεν βγάζουν μαζί όχι κυβέρνηση αλλά ούτε διοίκηση σε περιηγητικό σύλλογο.
Ουσιαστικά η μόνη σήμερα υπαρκτή προοπτική είναι η μετεκλογική συνεργασία του ΠαΣοΚ με τη ΝΔ. Οι όροι της οποίας θα προκύψουν από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Για παράδειγμα. Άλλοι όροι θα διαμορφωθούν με τη ΝΔ (ας πούμε) στο 28% και το ΠαΣοΚ στο 22%. Και άλλοι με τη ΝΔ στο 34% και το ΠαΣοΚ στο 13%.
Συνεπώς κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μετεκλογικό σκηνικό.
Λογικό. Διότι όλα αυτά είναι αριθμοί και οι αριθμοί αλλάζουν
Το βέβαιο όμως είναι πως όπως συνηθίζεται στην πολιτική, το αποτέλεσμα είναι προϊόν συσχετισμών. Καθορίζεται από το μέτρημα.
Θυμίζω συχνά πως ο Λίντον Τζόνσον, ένας καλός και υποτιμημένος πρόεδρος των ΗΠΑ, συνήθιζε να λέει πως «το πρώτο μάθημα της πολιτικής είναι να μάθεις να μετράς».
Και γι’ αυτό είναι απλή αριθμητική να ξέρεις αν το ΠΑΣΟΚ έχει ή δεν έχει πραγματικό δίλημμα και τι είδους δίλημμα είναι αυτό.
Αλλά έως τότε κι έως ότου περάσουμε στο μέτρημα, χρήσιμο είναι το ίδιο το ΠαΣοΚ να αναρωτηθεί «τι είναι αυτό που το λένε ΠΑΣΟΚ».
Προσέξτε. Όχι να εξαγγείλει τι θα ήθελε ή τι νομίζει ή τι προτιμά να είναι, όπως έκανε ο πρόεδρός του στο ΣΕΦ (27/4). Αλλά να προσδιορίσει το προϊόν ΠΑΣΟΚ που κυκλοφορεί στην αγορά και να αξιολογήσει πώς ανταποκρίνεται στις ανάγκες της.
Και τότε θα πάμε στο μέτρημα.
Μόνο που περιμένοντας επαναφέρω την ιδέα του πρόχειρου διαγωνίσματος. Θα βοηθήσει. «Τι είναι αυτό που το λένε ΠαΣοΚ» και βλέπουμε.
Πηγή: tovima.gr
