Γράφει η Νίκη Λυμπεράκη
Δέκα, εννιά, οκτώ, επτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα… Επεσε και το Διάστημα. Το πρόσφατο πολυσυζητημένο ταξίδι της μνηστής του Τζέφ Μπέζος (όχι, δεν είναι πατριαρχικός ετεροπροσδιορισμός, απλώς είναι προφανές πως με αυτήν και μόνο την ιδιότητα προέκυψε η αποστολή), συνοδεία ακόμη πέντε κυριών, έριξε και το τελευταίο σύνορο.
Κατ’ αρχάς, ως προς το πλήρωμα, με την εξαίρεση δύο επιστημόνων, οι υπόλοιπες έχουν με το Διάστημα όση σχέση έχει και η γράφουσα με την κβαντομηχανική. Αν δεν το μαντεύετε, καμία.
Η Blue Origin κατάφερε να εκτοξεύσει το ναρκισσιστικό παραλήρημα των ανθρώπων σε νέα ύψη. Πάνω από τη γραμμή Κάρμαν που χωρίζει τη Γη από το Διάστημα. Κι αν δε ζούσαμε στην εποχή του Τραμπ, το θέαμα που παρακολουθήσαμε θα σκαρφάλωνε με σχετική ευκολία στην κορυφή της κλίμακας αμηχανίας και ετεροντροπής. Από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο: Από την ώρα που, φορώντας τις ειδικά ραμμένες sur mesure εφαρμοστές στολές, κοσμήματα και γυαλιά ηλίου, μακιγιαρισμένες και με δηλώσεις για το αν φορούν ψεύτικες βλεφαρίδες ή όχι, επιβιβάστηκαν στην κάψουλα, ως τον γκροτέσκο πανηγυρισμό της επιστροφής στη Γη, την αγωνία της Καρντάσιαν και τα δάκρυα της Οπρα στο ενδιάμεσο.
Περίπου τέσσερα λεπτά έμειναν οι έξι σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και, κρίνοντας από τα πλάνα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, περισσότερο χρόνο διέθεσαν για να ποζάρουν, να φωτογραφηθούν και να γιορτάσουν σαν να είναι σε κάποιο πάρτι φοιτητικής αδελφότητας και λιγότερο για να κοιτάξουν στο άπειρο που απλωνόταν γύρω τους. Γούστο τους και καπέλο τους προφανώς, αλλά αφού αποφάσισαν να μοιραστούν τις σκηνές με όλους μας, ο καθένας δικαιούται να έχει άποψη.
Πάρτε μια οθόνη, χωρίστε τη στα δύο, στο μισό βάλτε οποιαδήποτε αποστολή περασμένων δεκαετιών ή και την πρόσφατη επιστροφή των αστροναυτών από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και στα δεξιά αυτό το κακόγουστο φεστιβάλ ματαιοδοξίας.
Αυτό που ήταν κάποτε πηγή συγκίνησης και πίστης στη δύναμη της ανθρώπινης διάνοιας, εδώ και χρόνια έχει μετεξελιχθεί σε μία κούρσα μεταξύ εκείνων που οι Αγγλοι χαρακτηρίζουν disgustingly rich – αηδιαστικά πλούσιους, δηλαδή Τζεφ Μπέζος, Ρίτσαρντ Μπράνσον, Ιλον Μασκ.
Μόνο αν κάποιος μπέρδεψε το νήμα με τα extensions. Ή αν η καθεμιά μας περιμένει να αξιοδοτηθεί από το ύψος των τραπεζικών λογαριασμών του συντρόφου της.
Υπάρχει άνθρωπος που θα έχανε την ευκαιρία για μια τέτοια εμπειρία; Οχι βέβαια! Κι ούτε επικρίνονται για το ταξίδι καθαυτό. Αλλά πώς να μη σχολιαστεί ότι επέλεξαν να ανταλλάξουν μια θέση στην Ιστορία για λίγο εφήμερο ινσταγκραμικό γκλίτερ;
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
