Οι πανηγυρισμοί για το μπλόκο στην Λεπέν είναι κατανοητοί. Αλλά οι δικοί μας Κεντρο-Αριστεροί, με πρώτο τον Τσίπρα, είδαν το αποτέλεσμα του β΄γύρου στη Γαλλία σαν εξαιρετικό παράδειγμα και οδηγό για την δημιουργία μετώπου που θα κερδίσει τον Μητσοτάκη.
Ειδικά κάτι πανηγυρτζήδες της δημόσιας σφαίρας άρχισαν ελαφρά τη καρδία τις… υποδείξεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να διαβάσουν το μήνυμα από τη Γαλλία και «να τα βρούν».
Ωπα, παιδιά! Κάν’ τε λίγο κράτει γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζετε. Στην ουσία, δεν υπάρχει καμμία αντιστοιχία μεταξύ του θεσμικού πλαισίου και των εξελίξεων στη Γαλλία με τα δικά μας.
Πρώτον, θεσμικά: ο εκλογικός νόμος στη Γαλλία(μονοεδρικές όλες οι περιφέρειες) επιτρέπει την (πρόσκαιρη) συμμαχία δύο κομμάτων(π.χ. Μακρονιστές με το Λαϊκό Μέτωπο) ώστε να μην εκλεγεί ο εκπρόσωπος του…επικατάρατης (της Λεπενικής Συσπείρωσης). Εδώ, αυτό είναι αδύνατο λόγω του εκλογικού νόμου.
Δεύτερον: Το Λαϊκό Μέτωπο στην Γαλλία (Μελανσόν, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές κ.α.) συγκροτήθηκε την τελευταία στιγμή-και μάλιστα στο άρπα κόλλα-, μετά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου και μπροστά στον κίνδυνο να πάρει πλειοψηφία(απόλυτη η σχετική) η Λεπέν.
Δηλαδή, σε όλο το διάστημα της διακυβέρνησης του Μακρόν, καμμία απόπειρα για Μέτωπο της ευρύτερης Αριστεράς δεν είχε γίνει, κανένας προβληματισμός δεν υπήρχε, καμμία διεργασία δεν σημειώθηκε, καμμία συγκόλληση δεν επιχειρήθηκε.
Η εξήγηση είναι απλή: Οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των κομμάτων που έφτιαξαν το Μέτωπο είναι σημαντικές και σε ορισμένα πεδία χαώδεις. Εντάξει;
Τρίτον: Κανένα από τα κόμματα του Μετώπου δεν είχε διανοηθεί να μιλήσει για…αυτοκατάργηση και για ενιαίο κόμμα της ευρύτερης Κεντρο-Αριστεράς εν όψει εκλογών.
Ηξεραν-μιας και το είχαν επαναλάβει και στο παρελθόν σε προεδρικές και βουλευτικές εκλογές- ότι αν παραστεί ανάγκη( π.χ. για την αναχαίτιση της Λεπέν), θα την μπλοκάρουν με τον γνωστό τρόπο(απόσυρση του τρίτου, ψήφος στον αντίπαλο της Λεπέν).
Σας θυμίζω, πουλάκια μου, ότι κάπως έτσι εξελέγη Πρόεδρος ο Μακρόν. Με τις ψήφους του Μελανσόν(!) που τώρα είναι με το μαχαίρι στο στόμα εναντίον του σημερινού Προέδρου της Γαλλίας.
Για βάλτε κάτω τα πράγματα, λοιπόν, για να δούμε κατά πόσο μεταφράζεται στα καθ΄ημάς το γαλλικό μήνυμα. Δεν γί-νε-ται, πως το λένε. Για του λόγους που αναφέραμε.
Εκτός κι αν υπάρχουν κάποιες δυνατότητες που εγώ τις αγνοώ. Ειμαι στο ακουστικό μου και περιμένω να τις ακούσω. Και προς θεού, μην αρχίσετε πάλι τα γνωστά ότι το θέλει ο κόσμος, ότι είναι ανάγκη κλπ.
Αν το ήθελε ο κόσμος δεν θα έριχνε φάπες και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ στις Ευρωεκλογές. Τις έριξε στον Μητσοτάκη, αλλά είδε ότι και οι δύο μεγάλοι της αντιπολίτευσης είναι για τα μπάζα.
Πως ξαφνικά θα του εμπιστευτεί; Επειδή μπορεί να ενωθούν εις σάρκα μία; Προτάσεις πειστικές θέλει να δεί ο κόσμος που τα φέρνει δύσκολα πέρα. Επιχειρήματα και Σχέδιο κι όχι λόγια του αέρα.
Συνεργασία σε Κοινοβουλευτικό επίπεδο και σε κοινωνικούς χώρους ασφαλώς μπορεί να υπάρξει. Επιβάλλεται θα έλεγα. Κι αν μπατάρει ο Μητσοτάκης στις επόμενες εκλογές-κάτι πολύ πιθανό- και έχουν ενισχυθεί οι δύο, τότε μπορούν να συγκροτήσουν κυβέρνηση βασισμένη σε ορισμένα βασικά σημεία, ώστε η χώρα να πάρει άλλη ρότα.
Ετσι, ναι. Αλλά ρευστοποιήσεις, συγκολλήσεις, ενιαίο ψηφοδέλτιο και…εκλογή αρχηγού του νέου σχήματος της Κεντροαριστεράς, όλα αυτά δηλαδή που διακινούνται, είναι ανεδαφικά για να μην πω αστεία.
Ελπίζω στο τέλος να συμφωνήσετε. Και να αφήσετε το γαλλικό μήνυμα στην ησυχία του… Ποιά ησυχία του, δηλαδή; Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για το Μέτωπο…
