Γράφει ο Δημήτρης Χόνδρος
Αν η δημοσκοπική πραγματικότητα αποτυπώνει την κάμψη των ποσοστών του ΠαΣοΚ και την απώλεια της δεύτερης θέσης, η πολιτική καθημερινότητα είναι αυτή που δείχνει, ξεκάθαρα το πραγματικό πρόβλημα που έχει το ΠαΣοΚ και καλείται να διαχειριστεί ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Η δύσκολη φυγή προς τα εμπρός
Η παραδοχή ανήκει στον Νίκο Ανδρουλάκη. «Έχουμε μια κάμψη, είναι μια πραγματικότητα», ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ αυτές τις ημέρες βρίσκεται στην Κρήτη. Επιστρέφοντας, τη Δευτέρα, θα περάσει, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, στο παρασύνθημα. Δηλαδή, στις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να αναληφθούν για να αποτελέσει παρελθόν η δημοσκοπική κάμψη που έχει δημιουργήσει κλίμα απαισιοδοξίας στα στελέχη και τη βάση του κόμματος αλλά και μεγάλο προβληματισμό στην ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη.
Πόσο εύκολη, όμως, είναι μια φυγή προς τα εμπρός;
«Στις εθνικές εκλογές ο κόσμος θα επιλέξει ποιος μπορεί να κυβερνήσει. Νομίζω ότι στο τέλος αυτής της πορείας το ΠαΣοΚ θα έχει μία μεγαλύτερη δυναμική από αυτή που έχει τώρα». Αυτή, είναι, σε γενικές γραμμές, η ανάγνωση του κ. Ανδρουλάκη για την εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Ο κ. Ανδρουλάκης εκτιμά ότι η δημοσκοπική έκρηξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου οφείλεται στη συγκυρία και ότι το ΠαΣοΚ θα εμφανιστεί, στην πορεία, στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων.
Είναι μια ανάγνωση που δέχεται υποσημειώσεις. Στελέχη, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, επισημαίνουν ότι όσο μεγαλώνει το διάστημα που η Πλεύση Ελευθερίας εμφανίζεται στη δεύτερη θέση, τόσο τα πράγματα θα δυσκολεύουν για το ΠαΣοΚ.
Αν η δημοσκοπική πραγματικότητα αποτυπώνει την κάμψη των ποσοστών του ΠαΣοΚ και την απώλεια της δεύτερης θέσης, η πολιτική καθημερινότητα είναι αυτή που δείχνει, ξεκάθαρα, το πραγματικό, διπλό πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει ο κ. Ανδρουλάκης με τις πρωτοβουλίες που σκοπεύει να αναλάβει.
Το ζητούμενο της κυβερνητικής ατζέντας
Το βασικό πρόβλημα του ΠαΣοΚ, κακά τα ψέματα, είναι πολιτικό. «Πρέπει να κάνουμε με ένταση άλλα πράγματα» δήλωσε πριν από μερικές ημέρες η Άννα Διαμαντοπούλου και τόνισε ότι «έχουμε παρασυρθεί σε αυτές τις άσκοπες συζητήσεις» ενώ «υπάρχει πολλή δουλειά πίσω στο ΠαΣοΚ, η οποία πολύ λίγο έχει βγει. Πέραν της ερώτησης είναι «ποια είναι αυτή η δουλειά, ποια θέματα που απασχολούν την κοινωνία αφορά και γιατί δεν βγαίνει» υπάρχει μια διαπίστωση. Ανεξάρτητα από το πόση βάση έχει η κριτική ότι το ΠαΣοΚ κουμπώνει στην ατζέντα που θέτει η ΝΔ, είναι βεβαιο ότι το ΠαΣοΚ αδυνατεί να θέσει τη δική του ατζέντα. Πολύ απλά, δεν δημιουργεί γεγονότα.
Το ζήτημα του ΠαΣοΚ δεν είναι το ύφος και οι τόνοι της αντιπολίτευσης που ασκεί και σκοπεύει να ασκήσει. Δεν χρειάζονται φωνές και κραυγές για να ανέβουν τα ποσοστά του. Αν, όπως αναφέρουν τα στελέχη του, το ΠαΣοΚ δεν θέλει απλά να εμφανιστεί ως μια αξιόπιστη αντιπολίτευση αλλά ως κόμμα με κυβερνητική προοοπτική, θα πρέπει να απασχολήσει το δημόσιο διάλογο με τις κυβερνητικές του προτάσεις.
Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, γίνονται περιφερειακές συνδιασκέψεις σε όλη την Ελλάδα. Δεν έχω δει ούτε ένα εμφανές δημοσίευμα περιφερειακού μέσου ενημέρωσης που να προβάλλει μια καινοτόμα θέση του ΠαΣοΚ που να αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος και συζήτησης στις τοπικές κοινωνίες. Καλή είναι η πίεση στην κυβέρνηση και σε αρκετές περιπτώσεις έχει αποδώσει καρπούς αλλά για να κυβερνήσεις χρειάζεται να πείσεις ότι έχεις σχέδιο, κατεύθυνση και ομάδα.
Το αγκάθι των διαπροσωπικών σχέσεων
Το πολιτικό πρόβλημα του ΠαΣοΚ ακουμπά και στις διαπροσωπικές σχέσεις που υπάρχουν μετά την αναμέτρηση για την ηγεσία. Αυτό έχει και ως αποτέλεσμα πρωτοβουλίες όπως η δημιουργία ενός σχήματος «πρωινού» καφέ, που μπορεί να συμβάλλει στην καλύτερη διαχείριση της πολιτικής καθημερινότητας, να απασχολεί για το γιατί αποκλείστηκε από τη σύνθεση του ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας και βασικός εσωκομματικός αντίπαλος του Νίκου Ανδρουλάκη στις εκλογές.
Αν ευσταθούν οι πληροφορίες ότι ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ και ο δήμαρχος Αθηναίων δεν έχουν καμία απολύτως επικοινωνία τους τελευταίους μήνες (πέραν της εμφάνισης στην Αγορά το Πάσχα) τότε δεν μιλάμε για ιδανικές εσωκομματικές καταστάσεις. Ειδικά όταν περισσεύουν τα σχόλια από τις «κακές γλώσσες» και τις σχέσεις με τους άλλους διεκδικητές της ηγεσίας.
Σε κάθε περίπτωση το κλίμα προβληματισμού που υπάρχει αυτή την περίοδο στο ΠαΣοΚ, αγγίζει και το πρόσωπο του προέδρου. «Υπάρχει θέμα Ανδρουλάκη;» ρωτήθηκε προ ημερών η κ. Νάντια Γιαννακοπούλου. Απάντησε κοφτά όπως όχι. Αυτό είναι το κλίμα. Η κριτική αγγίζει τον κ. Ανδρουλάκη αλλά πρόθεση ευθείας αμφισβήτησης του, δεν υπάρχει. Ούτε από τον Δούκα ούτε από κανένα άλλο.
Ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να προχωρήσει σε κινήσεις που θα απαντήσουν στο διπλό πρόβλημα του ΠαΣοΚ. Γνωρίζοντας ότι οι πολιτικές θέσεις ενός κόμματος δεν μπορεί παρά να παράγονται μετά από εξαντλητικό διάλογο σε όργανα αντιπροσωπευτικά όλων των σχολών σκέψης που υπάρχουν στο κόμμα. Δεν γίνεται όλοι να συμφωνούν σε όλα. Χρειάζεται σύνθεση. Και δεν γίνεται κάθε διαφοροποίηση να αντιμετωπίζεται ως αμφισβήτηση. Όπως δεν γίνεται να υπάρχει διαφοροποίηση προς χάριν της διαφοροποίησης.
Η πραγματικότητα λέει ότι τα εκλεγμένα όργανα του ΠαΣοΚ (το Πολιτικό Συμβούλιο και η Κεντρική Επιτροπή) δεν συνεδριάζουν συχνά. Η πραγματικότητα, επίσης, λέει ότι τα όργανα αυτά αποτύπωναν συσχετισμούς στο ΠαΣοΚ που δεν υπάρχουν πια μετά την τελευταία εκλογή για την ηγεσία. Δημιουργήθηκε ένα Πολιτικό Κέντρο στο οποίο αποτυπώθηκαν οι νέοι συσχετισμοί αλλά δεν τράβηξε. Είναι ώρα για αποφάσεις που αφορούν ένα άλλο, διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας. Του κόμματος. Των προβεβλημένων στελεχών του, δελφίνων και μη.
Και, φυσικά, το προέδρου του.
Πηγή: tovima.gr
