Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον αυτό που παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα στην πολιτική σκηνή: μια στριμωγμένη στα σκοινιά κυβέρνηση από το πρωτοφανές, ακόμη και για την ίδια τη ΝΔ, σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, να επιχειρεί, με όλες της τις δυνάμεις, να τραβήξει στον βούρκο και την αξιωματική αντιπολίτευση.
Γιατί το κάνει; Για να απαξιώσει τις βαριές κατηγορίες ότι το σκάνδαλο εξελίχθηκε με την ανοχή, τη στήριξη και την κάλυψη κυβερνητικών και κομματικών στελεχών προς όφελος της κομματικής βάσης της ΝΔ. Και για να ακυρώσει παράλληλα το κεντρικό μήνυμα που εκπέμπει εν συνόλω πλέον η αντιπολίτευση, και όχι μόνο η αξιωματική, πως ο τόπος δεν πρόκειται να πάει πουθενά όσο πνίγεται στη δυσωδία των σκανδάλων και της σκανδαλολογίας.
Με τις δημοσκοπήσεις να είναι κατηγορηματικές ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ένα κανονικό, νεοδημοκρατικό, σκάνδαλο, καθώς σε αυτό εμπλέκονται υπουργοί, κομματικά στελέχη διορισμένα από τον πρόεδρο του κόμματος και στελέχη του κρατικού μηχανισμού διορισμένα από υπουργούς της κυβέρνησης, επιλέχθηκε η μόνη στρατηγική που απέμενε – αυτή της διάχυσης των ευθυνών και του συμψηφισμού. Ωστε να πειστεί η άναυδη, από τις πρακτικές μιας δράκας απατεώνων, κομματικών φίλων της ΝΔ, και με ισχυρές άκρες, ακόμη και στο Μέγαρο Μαξίμου, κοινωνία ότι «όλοι ίδιοι είμαστε» επειδή «τα ίδια έκαναν και οι άλλοι».
Στο πλαίσιο αυτό, μετά από εντατικές έρευνες, σε όλα τα επίπεδα (και προφανώς με πλήρη και ολοκληρωτική χρήση των «μηχανισμών» του κράτους, όπως αποδεικνύουν τα «εμπεριστατωμένα» ρεπορτάζ των ελεγχόμενων από το Μέγαρο Μαξίμου ΜΜΕ), ανακαλύφθηκε… χρυσός! Τρία στελέχη ή ψηφοφόροι ή και γνωστοί του προέδρου του Κινήματος Νίκου Ανδρουλάκη έχουν λάβει επιδοτήσεις από τον αμαρτωλό ΟΠΕΚΕΠΕ, άρα το ΠαΣοΚ είναι κι αυτό βουτηγμένο στην αμαρτία και δεν δικαιούται να καταγγέλλει εμάς.
Η επιχείρηση, με την καθοδήγηση του ίδιου του Πρωθυπουργού, ξεφεύγει του πλαισίου μιας απλής πολιτικής αντιπαράθεσης. Και δεν αποδεικνύει απλώς ότι τα λόγια του στα Φουρνά της Ευρυτανίας, προ 10ημέρου, είναι κενά περιεχομένου (δήλωσε ότι στη δημοκρατία είναι ανεκτή και επιθυμητή η πολιτική διαφωνία, αλλά όχι η εξολόθρευση του πολιτικού σου αντιπάλου). Ερχεται να επιβεβαιώσει επίσης τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε διαθέτει και μπορεί προκειμένου να ξεφύγει από τη μέγγενη του σκανδάλου.
Η στρατηγική έχει εμφανώς στοιχεία αυτοχειριασμού, θυμίζει έντονα το «σύνδρομο του Σαμψών». Το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» του βιβλικού ήρωα. Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να αδιαφορεί που, επιλέγοντας αντί της διαφάνειας και της παραδειγματικής καταδίκης των απατεώνων που ρήμαξαν τον ΟΠΕΚΕΠΕ, επιλέγει να καταστραφεί μαζί του και το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας.
Παραβλέποντας ότι η αντίστοιχη τακτική του σημερινού αντιπάλου του, Αντώνη Σαμαρά, την περίοδο 2010-2012 έφερε στην εξουσία τις πιο ακραίες δυνάμεις της κοινωνίας, με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα, ο Πρωθυπουργός μοχλεύει ενσυνείδητα όλες εκείνες τις αποκρουστικές αντιλήψεις για την πολιτική και τους πολιτικούς που στα χρόνια της κρίσης θέριεψαν το κίνημα των Αγανακτισμένων.
Η στάση αυτή είναι η χειρότερη δυνατή συνεισφορά στον καθημερινό αγώνα που δίνουν η Δημοκρατία και οι θεσμοί της να κερδίσουν το κύρος και τον σεβασμό μιας κοινωνίας που είναι έτοιμη να αγκαλιάσει τις πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με ό,τι συμβαίνει.
Θα ανέμενε κανείς από έναν πρωθυπουργό ο οποίος με τον μανδύα ενός εκσυγχρονιστή νέου πολιτικού κέρδισε την εμπιστοσύνη μιας σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος, σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις εθνικού επιπέδου, ότι θα έκλεινε τα αφτιά του στις σειρήνες του παλαιοκομματισμού. Οτι θα επικρατούσε μέσα του το συμφέρον της χώρας, η οποία πρέπει να κυβερνηθεί και μετά από εκείνον. Χωρίς εκείνον. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης έχει από καιρό ταυτιστεί με την ιδέα ότι μετά από αυτόν το χάος. Και παίζει τα ρέστα του, ποντάροντας στην καταστροφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η οποία, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να στηρίξει μια κυβερνητική λύση, από την οποία καταλαβαίνει ότι εκείνος θα απουσιάζει. Κι επειδή αυτό του προκαλεί ταραχή και ανασφάλεια για διάφορους λόγους, προτιμάει να υποδυθεί τον σύγχρονο Σαμψών, αδιαφορώντας για τη ζημιά που προκαλεί ήδη η στάση του. Θέλω να ελπίζω ότι θα συνέλθει γρηγορά. Αρκεί να αποτινάξει την ομίχλη από το μυαλό του και να δει καθαρά ότι είναι τραγικό να πιστεύει ότι εκεί έξω θα υπάρξει έστω και ένας που να πιστέψει ότι επειδή βρέθηκαν τρεις οπαδοί του ΠαΣοΚ σε 6.500 ΑΦΜ απατεώνων, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν αγγίζει την κυβέρνησή του. Η συζήτηση της Τρίτης στη Βουλή τού δίνει την ευκαιρία να αλλάξει πορεία. Ας την εκμεταλλευτεί..
Πηγή: tovima.gr
