Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Είναι γνωστό σε όλους πως «ο τζάμπας πέθανε». Κατόπιν αυτού πληρώνεις ό,τι παίρνεις κι ό,τι πληρώσεις θα πάρεις.
Υποτίθεται πως επόμενη προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η ευρωπαϊκή άμυνα. Καμία αντίρρηση και μπράβο της.
Αλλά το σχέδιο που προωθείται περιλαμβάνει τη δυνατότητα σύμπραξης και τρίτων χωρών, όπως η Νορβηγία, η Ουκρανία και η Τουρκία.
Η Νορβηγία λογικά θα ήταν ήδη μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης αν δεν το είχε απορρίψει δύο φορές με δημοψήφισμα, το 1972 και το 1994.
Η Ουκρανία το ζητάει λόγω Πούτιν και δεν γίνεται να το αρνηθείς, ιδίως αν πάρει κάποιο χρόνο η ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία τι ζόρι τραβάει; Δεν είναι περισσότερο Ευρώπη από το Αζερμπαϊτζάν και μόνο διάφορες ιστορικές συγκυρίες την έφεραν να μετέχει σε κάποια μέρη του ευρωπαϊκού συστήματος.
Στο ΝΑΤΟ μετέχει και η Νορβηγία. Στο Συμβούλιο της Ευρώπης και το Αζερμπαϊτζάν, όπως και στη Γιουροβίζιον. Στην ΟΥΕΦΑ μαζεύτηκαν και η Γεωργία και το Καζακστάν.
Κανένας πάντως δεν συζητάει (πλέον) στην Ευρώπη να περάσει η Τουρκία ούτε από το απέναντι πεζοδρόμιο. Πόσω μάλλον στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή η βλακώδης κι ανιστόρητη ιδέα έχει ενταφιαστεί προ πολλού.
Μακριά κι αγαπημένοι.
Αλλωστε η καλή και συμπαθής αυτή χώρα δεν έχει σχέση ιστορική, πολιτική, πολιτισμική, εθνολογική, κοινωνική, θρησκευτική, μορφωτική με εκείνο που ονομάζουμε Ευρώπη.
Καλώς Ή κακώς, θα ζήσει και χωρίς εμάς.
Τώρα υπάρχουν χώρες και συμφέροντα που θέλουν να βρουν κάποιον τρόπο συνύπαρξης του μελλοντικού ευρωπαϊκού αμυντικού συστήματος με την Τουρκία. Τη θεωρούν μέγεθος.
Κουταμάρα είναι αλλά δεν θα τσακωθούμε με όλη την παρέα για τους δερβίσηδες.
Μόνο που «ο τζάμπας πέθανε». Κι αν θέλουν κάποιοι να κάνουμε κολιγιά με τους Τούρκους, αν θέλουν κι οι Τούρκοι να πάρουν κανένα φράγκο από τα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα, δεν έχουν παρά να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Μεταφορικά, εννοείται.
Να αφήσουν στην άκρη τις κομπορρημοσύνες και τις μεγαλομανίες του Ερντογάν, να βγάλουν τον σκασμό με τις απειλές και τις φοβέρες και κατά προτίμηση να υποδυθούν κάτι που θα μοιάζει με «κανονική χώρα».
Οι ευρωπαίοι υποστηρικτές τους θα έπρεπε να τους ενθαρρύνουν σε αυτήν την κατεύθυνση ηπιότητας και εξευγενισμού, αν θέλουν να κάνουμε παρέα.
Υποθέτω λοιπόν ότι η κυβέρνηση θα θυμηθεί να το απαιτήσει. Χωρίς εκπτώσεις.
Αν δεν το θυμηθεί, τότε θα της το θυμίζουμε όλοι οι άλλοι.
Αν δεν το απαιτήσει, τότε θα είναι άξια της μοίρας της.
Πηγή: tovima.gr
