Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος
Σε ένα πολιτικό σκηνικό που θυμίζει κινούμενη άμμο, η μόνη σταθερά που υφίσταται είναι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και η τακτική παρέμβασή της στις πολιτικές εξελίξεις σχετικά με πράξεις ή παραλείψεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη κάτω από τη γενική ενότητα «διασπάθιση κοινοτικών/ευρωπαϊκών κονδυλίων».
Αν και η κυβέρνηση και τα φιλικά της, ηλεκτρονικά και έντυπα, Μέσα συχνά υποστηρίζουν ότι οι έρευνες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας που αφορούν την Ελλάδα είναι παρωνυχίδα μπροστά στον όγκο των ερευνών που αφορούν το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η αλήθεια – που πονάει το Μέγαρο Μαξίμου – είναι πως η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κατάφερε δεινό πλήγμα στην κυβερνητική αξιοπιστία αποκαλύπτοντας το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Πόνεσε, και θα εξακολουθήσει να πονάει για καιρό ακόμη, διότι η έρευνα των ευρωπαϊκών εισαγγελικών αρχών απέδειξε ότι, σε σχέση με το σκάνδαλο, στην πραγματικότητα ένα είναι το ερώτημα που υπάρχει: γνώριζε ή όχι το Μέγαρο Μαξίμου, και ειδικότερα για τη διάχυση της διαφθοράς στην εκλογική βάση της ΝΔ; Ολα τα υπόλοιπα έχουν απαντηθεί. Πώς λειτουργεί το σύστημα, ποιοι ωφελήθηκαν από αυτό και γιατί ο κρατικός μηχανισμός έκλεινε τα μάτια.
Το πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι ότι και η κοινωνία έχει λάβει τις απαντήσεις που αναζητούσε. Της το χρεώνει εξ ολοκλήρου. Η προσπάθεια να υπάρξει συμψηφισμός με το τι συνέβαινε στο παρελθόν με τις αγροτικές επιδοτήσεις ή να αποδοθεί το σκάνδαλο στο κλασικό δοχείο απορριμμάτων, που επιγράφεται «παθογένειες του ελληνικού κράτους», δεν έπιασαν τόπο. Πλήρης η αποτυχία να πειστεί η κοινωνία ότι «όλοι ίδιοι είναι» ή «πάντα συνέβαιναν αυτά», παρότι υπήρξε μια έντονη, διαρκής και αξιοσημείωτη συμπαράταξη επιτελικού κράτους, προπαγανδιστικού μηχανισμού και φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ. Εξ ου και η κυβέρνηση υπέστη σοβαρή καθίζηση στην εκλογική της απήχηση, μια καθίζηση σχεδόν τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων – με τη μία, δε!
Είναι ίσως η μοναδική φορά στα 6 και πλέον χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ που αποτυγχάνει ο μηχανισμός επιρροής της κοινής γνώμης, και αυτό είναι ένα σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο, στοιχείο που προκύπτει από αυτή την ιστορία. Η εμφανής κόπωση που παρουσιάζει το κυβερνητικό σχήμα, του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη συμπεριλαμβανομένου, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για το αν μπορεί αυτό το σχήμα να ολοκληρώσει τη θητεία του. Παρά τις πρωθυπουργικές δεσμεύσεις ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο τέλος της τετραετίας, ήτοι μετά την άνοιξη του 2027, το χρονικό διάστημα που απομένει, ακόμη κι αν αφαιρέσει κανείς από την εξίσωση την παράμετρο ότι ο πολιτικός χρόνος δεν είναι συμβατός με τον αναλογικό, αυτοί οι 20 μήνες φαντάζουν με αιώνα!
Και το θέμα δεν είναι το πώς αποτιμούν οι αναλυτές αυτό το χρονικό διάστημα. Είναι ότι και μόνο η σκέψη δείχνει να βαραίνει καταλυτικά την ίδια την κυβέρνηση, η οποία σέρνεται συνεχώς πίσω από τις εξελίξεις. Λ.χ. το θέμα που βρίσκεται τώρα πρώτο στην ατζέντα των συζητήσεων δεν είναι ο «γαλάζιος» ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος σάρωσε την επικαιρότητα στις αρχές του καλοκαιριού. Είναι το τι συμπληρωματικό αναμένεται από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία αναφορικά με το σκάνδαλο. Οι φήμες που κάνουν ήδη γύρο στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία αναφέρονται σε κατάλογο εμπλεκόμενων πολιτικών που μπορεί να φθάνει και τα 30 άτομα – παρενέβαιναν, υποστηρίζεται, υπέρ απατεώνων αγροτών προκειμένου να προσποριστούν παράνομες επιδοτήσεις. Υπέρ των δυνητικά ψηφοφόρων τους δηλαδή. Το πελατειακό κράτος σε πλήρη άνθηση, στην καρδιά μιας κυβέρνησης που έκανε σημαία της τις μεταρρυθμίσεις.
Με ΟΠΕΚΕΠΕ στο τετράγωνο λοιπόν, συν μία ακόμη, γνωστή, δικογραφία που αναμένεται και η οποία αφορά τα «σπιτάκια» της ανακύκλωσης, λογικό είναι να προστίθενται άγχος, αγωνία και προβληματισμοί για το «τι άλλο μας περιμένει» στο Μέγαρο Μαξίμου. Παράλληλα όμως δημιουργούνται σοβαρά ερωτηματικά στην κοινωνία αν μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια κυβέρνηση και ειδικότερα αν μπορεί να παραγάγει έργο έχοντας στην πλάτη της ήδη έξι χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης.
Σε καταστάσεις όπως η παρούσα οι πρωθυπουργοί δεν έχουν πολλές επιλογές. Καταφεύγουν είτε σε παροχές για να «μπουκώσουν» τα στόματα που γκρινιάζουν είτε σε ανασχηματισμούς για να μηδενίσουν το κοντέρ και να εξαγοράσουν πολιτικό χρόνο. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση ανώφελη είναι η προσπάθεια αν η κοινωνία έχει αποφασίσει να δώσει ένα τέλος σε μια κυβέρνηση που παρακμάζει ραγδαία.
Ετσι το στοίχημα για τον κ. Μητσοτάκη αποκτά πλέον υπαρξιακό χαρακτήρα και για την κυβέρνησή του και για τον ίδιο: θα καταφέρει να αναστρέψει την πορεία; Σε έξι ημέρες, στα εγκαίνια της ΔΕΘ, θα επιχειρήσει την πρώτη προσπάθεια με τις παροχές. Εναν μήνα αργότερα, εκεί περί τις αρχές Οκτωβρίου, θα ξέρουμε αν είχε επιτυχία το εγχείρημα. Θα φανεί στο χειροκρότημα. Αν θυμάται κανείς, βέβαια, κάτι από τις εξαγγελίες του…
Πηγή: tovima.gr
