Γράφει ο Βασίλης Στεφανακίδης
Oλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση ανήγαγε το πακέτο παροχών στη ΔΕΘ σε ιερό δισκοπότηρο της πετυχημένης οικονομικής της πολιτικής
Μέτρα για την ανακούφιση της «ριγμένης» για χρόνια μεσαίας τάξης με μείωση των άμεσων φόρων, μέτρα για την αντιμετώπιση του οξέος δημογραφικού προβλήματος με παροχές σε οικογένειες με παιδιά και νέα ζευγάρια, αλλά και πρωτοβουλίες για λύσεις στο Στεγαστικό που αντιμετωπίζουν τα νέα ζευγάρια. Το πακέτο αναμφίβολα μεγάλο για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας – στην ουσία προέρχεται από τα υπερπλεονάσματα που προκύπτουν από την ανάπτυξη, τη μείωση της φοροδιαφυγής και την εισαγωγή στην απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων νέων και ανέργων.
Φυσικά όλες αυτές οι παροχές δεν είναι μόνο αποτέλεσμα κοινωνικής ευαισθησίας, αφού στο βάθος υπάρχει η θεμιτή ιδιοτέλεια της δημοσκοπικής ανάκαμψης, καθώς στον τελευταίο χρόνο τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕ και διάφορες άλλες εστίες διαφθοράς που είδαν το φως της δημοσιότητας, συν το γεγονός της εξαετούς διακυβέρνησης στην οποία πέραν των όποιων ή και αρκετών θετικών συμπεριλαμβάνονται πολλές αστοχίες και παραλείψεις, δημιούργησαν απότομα μεγάλη πολιτική φθορά.
Το ερώτημα επομένως που προκύπτει είναι αν μετά τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού και τις εξαγγελθείσες ελαφρύνσεις από αυτό το πακέτο θα μείνουν ευχαριστημένοι κι αυτοί που αποτελούν την κρίσιμη μάζα του εκλογικού σώματος που δημιουργεί τις πλειοψηφίες ή αν θα αρχίσουν ξαφνικά οι νέες Ελληνίδες να γεννούν το ένα παιδί μετά το άλλο!
Η Ιστορία, πάντως, έχει αποδείξει διαχρονικά πως όταν μια κυβέρνηση έπαιρνε τον κατήφορο, ακόμη κι αν μοίραζε επιταγές από σπίτι σε σπίτι τα αποτελέσματα θα ήταν πενιχρά. Αλλωστε οι περισσότεροι Ελληνες από τη φύση τους ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι. Παίρνουν ευχαρίστως όσα τους δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή θέλγονται από τις υποσχέσεις για περισσότερα που τάζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και όταν ένα κόμμα, ένας πολιτικός αρχηγός δεν πρόκειται την επαύριον να κληθεί να κυβερνήσει και να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του, είναι πολύ εύκολο να τάζει την Αρτα και τα Γιάννενα.
Ετσι και τώρα, εκτιμώ ότι μόλις καταλαγιάσουν οι πρώτες εντυπώσεις και γίνουν οι υπολογισμοί τι κερδίζει ο καθένας από το πακέτο ΔΕΘ, πολύ γρήγορα θα επανέλθουμε σε κατάσταση εθνικής γκρίνιας. Ας μην ξεχνάμε, δε, ότι οι όποιες παροχές είναι σαν αντιστάθμισμα των απωλειών που έχουμε όλοι από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Και επ’ αυτού, δηλαδή της ρίζας του κακού, για την επιδείνωση της αγοραστικής μας δύναμης ελάχιστα έχουν γίνει και πολύ λιγότερα έχουμε να προσδοκούμε.
Το κρέας, για παράδειγμα, τους τελευταίους 3-4 μήνες έχει αυξηθεί 30%-50% – και γι’ αυτό δεν μπορεί να κάνει τίποτα καμιά κυβέρνηση από τη στιγμή που δεν έχουμε επαρκή δική μας παραγωγή και εισάγουμε το 88% των αναγκών μας. Ομοια και σε μια σειρά άλλων προϊόντων πρώτης ανάγκης, τα οποία αυξάνονται συνεχώς για διαφορετικούς αλλά υπαρκτούς λόγους.
Οπως το ψωμί που στην περίοδο της ενεργειακής κρίσης αυξήθηκε η τιμή του χωριάτικου των 330 γραμμαρίων από τα 70 λεπτά σε 1,3 ευρώ παρότι δόθηκαν τότε επιδοτήσεις για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που χρησιμοποιούν οι φούρνοι. Και παρότι οι τιμές των σιτηρών έχουν επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα, όπως και οι τιμές της ενέργειας, το ψωμί δεν έπεσε ούτε ένα λεπτό του ευρώ! Το αποδεχθήκαμε όλοι και το θεωρούμε πλέον δεδομένο, μια και ως καταναλωτές δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Δεν έχουμε άλλες επιλογές γιατί η τιμή είναι εναρμονισμένη, με ανεπαίσθητες διαφοροποιήσεις σε όλους τους φούρνους της χώρας. Αν όμως εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, μπορεί η κυβέρνηση με τα εποπτικά και ελεγκτικά της όργανα και υπηρεσίες. Πλην όμως δεν το κάνει – κι αυτό της καταλογίζεται.
Μπορεί να ακούγεται ως υπερβολή ή και στα όρια του λαϊκισμού, όμως δεν είναι γιατί απλούστατα αν ένας συνταξιούχος δει όφελος 300 ευρώ ετησίως από τις φορολογικές κλίμακες και τις αυξήσεις στη σύνταξή του, τότε σε ετήσια βάση σχεδόν τα μισά θα τα χάσει από το ψωμί που θα καταναλώσει μέσα στον χρόνο. Μόνο από το ψωμί! Αν βάλουμε και τα άλλα προϊόντα πρώτης ανάγκης, τότε καταλαβαίνουμε πως οι όποιες παροχές πέφτουν σε πιθάρι δίχως πάτο. Και γι’ αυτό θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα και θα αποκτήσουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος στις αποφάσεις των ψηφοφόρων τα φαινόμενα διαφθοράς που έρχονται στη δημοσιότητα και ερεθίζουν το θυμικό μας.
Πηγή: protothema.gr
