Γράφει ο Δημήτρης Χόνδρος
«Μπαίνει ένα επίσημο ως προς την πραγματογνωμοσύνη, με στοιχεία, τέλος στην πιο χυδαία προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης». Αυτό ήταν το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη για το πόρισμα του καθηγητή του ΕΜΠ Καρώνη που κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα τι προκάλεσε την έκρηξη που ακολούθησε τη σφοδρή σύγκρουση στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Ένα καλό ερώτημα, για την κυβέρνηση και τον εκπρόσωπό της, είναι το κατά πόσον και αυτοί συμμετείχαν, όπως τα έλαια σιλικόνης στην πυρόσφαιρα, σε αυτή την προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης αλλά και το κατά πόσον η δική τους στάση που έκανε τη διαδρομή «συνωμοσιολογία -όλα είναι πιθανά- συνωμοσιολογία» δημιούργησε έδαφος σε όσους έκαναν αυτή την προσπάθεια.
Συγνώμη κιόλας, αλλά αν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ήταν ένας απλός πολίτης που εν τω μεταξύ είχε βομβαρδιστεί με κάθε σενάριο, λογικό και ψεκασμένο και άκουγε τον Πρωθυπουργό να λέει μετά το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, που από εθνικό ευαγγέλιο έγινε κουρελόχαρτο, ότι κάθε απίθανο σενάριο είναι πιθανό, σε τι ακριβώς συμπέρασμα θα κατέληγε; Ότι όλα καλά στα Τέμπη ή ότι σε αυτή την ιστορία μπορεί να έχουν συμβεί τα πάντα;
Και ένα ακόμα ερώτημα περί χειραγώγησης. Όταν παραμονές των δεύτερων ιστορικών συγκεντρώσεων για τα Τέμπη, υπουργοί της κυβέρνησης με την αμέριστη βοήθεια ενός στρατού παπαγάλων και τρoλ έλεγαν ότι όποιος πάει στις συγκεντρώσεις είναι εχθρός της δημοκρατίας οπότε ας το ξανασκεφτεί, τι ακριβώς έκαναν;
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η αντιπολίτευση είναι αθώα του αίματος του τοξικού κλίματος που δημιουργήθηκε. Κάθε άλλο. Και προς αυτήν, άλλωστε, εστάλη το μήνυμα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών που συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις. Το αίτημα ήταν ξεκάθαρο. Θέλουμε να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και όλα αυτά με τον τρόπο που αρμόζει στις δημοκρατίες που σέβονται τον εαυτό τους. Με σοβαρότητα, χωρίς κραυγές και πολιτικά σώου στη Βουλή.
Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης δείχνει ότι το Μέγαρο Μαξίμου είναι αποφασισμένο να περάσει στην αντεπίθεση ζητώντας το δίκιο (που δεν έχει). Η κυβέρνηση, εμφανίζεται από τα αγανακτισμένα τα στελέχη της, ως μεγάλη αδικημένη αφού όλοι έλεγαν συνειδητά ψέματα για να την πλήξουν. Έχει μάλιστα ξεχωριστό ενδιαφέρον το ότι η αγανάκτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου αλλά και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης δε στρέφεται κατά των πρωταγωνιστών των ψεκασμένων σεναρίων και των υπερβολών αλλά κατά του ΠαΣοΚ που, σε καμία περίπτωση, δε συμμετείχε σε αυτά.
Γιατί; Α! Kόλπο! Την κυβέρνηση μπορεί να την ενδιαφέρει η αλήθεια αλλά την ενδιαφέρει και το κεντρώο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ. Έτσι λοιπόν το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να εμφανίσει τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ ως ένα ακραίο πολιτικό που υιοθέτησε θεωρίες συνωμοσίας γιατί όπως επισημαίνουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, στις διαρροές που κάνουν στο ρεπορτάζ, είχε μιλήσει για «άγνωστο καύσιμο» στη Βουλή όταν κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας. Το ότι η αναφορά για «άγνωστο καύσιμο» υπήρχε στην έκθεση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, είναι λεπτομέρεια. Αυτό, δεν είναι πολιτικό παιχνίδι; Α, λέγεται και τακτική.
Δεν μπορώ να εκτιμήσω αν η πολιτική ζωή επιστρέφει στην «ατζέντα των Τεμπών». Αλλά το τελευταίο που έχει ανάγκη η αλήθεια, είναι ένας νέος γύρος αντιπαράθεσης με το βλέμμα να μην είναι στραμμένο στον τόπο της τραγωδίας αλλά στους πίνακες των δημοσκοπήσεων. Και αυτό δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση.
ΥΓ. Ήταν ατυχής η επιλογή της κυρίας Καρυστιανιού να βάλει τη φωτογραφία του κ. Καρώνη στην ανάρτηση της για το πόρισμα, για έναν και μόνο λόγο. Γιατί γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσος φανατισμός υπάρχει σε αυτή τη χώρα και πόσο ψυχοφθόρο είναι να σε στοχοποιούν.
Πηγή: tovima.gr
