Εδώ και μέρες έχω πάρει σβάρνα τα κανάλια και τα ράδια για να μάθω πέντε πράματα για την Ευρώπη και πως βλέπουν τα κόμματα τις εξελίξεις και την προοπτική της Ενωσης.
Αμ, δε. Κάτι απαντήσεις που έχουν βγει από κομματικούς φούρνους μικροκυμάτων, τυποποιημένες και γενικές, και κάτι μπαναλαρίες του κερατά περί πράσινης ανάπτυξης, χωρίς ούτε ένα επιχείρημα της προκοπής. Κανένα σας λέω.
Ωπα. Να μην το ξεχάσω: Εκτός από τις πρασινάδες της «ανάπτυξης», δεν αντέχω άλλο να ακούω για το διακύβευμα, το αφήγημα και την πανταχού παρούσα ενσυναίσθηση. Μόλις τ’ ακούω αυτά, με πιάνουν τα διαόλια μου και σβήνω την οθόνη.
«Και τι θέλεις ν΄ακούσεις, ρε άνθρωπε;», θα μου πείτε. Να σας πω. Με ενδιαφέρει να μάθω τι λένε τα κόμματα για τις θέσεις της ΕΕ σχετικά με την Οικονομία, το Μεταναστευτικό, την Ουκρανία και τη Γάζα.
Με εξαίρεση του ΚΚΕ που κατηγορεί την Ενωση για όλα-ακόμη και για οφσάιντ σε ποδοσφαιρικούς αγώνες- τα υπόλοιπα, δεξιά κι αριστερά κόμματα, τσαλαβουτάνε σε αβαθείς λιμνούλες στερεοτύπων είτε υμνώντας την ΕΕ είτε κατηγορώντας την.
Ακούς για παράδειγμα τους Νεοδημοκράτες και τους ΠΑΣΟΚους να μιλούν για το Ουκρανικό και δεν λένε τίποτε ουσιαστικό: Για τις επικίνδυνες πρωτοβουλίες και προτάσεις του Μακρόν, για το τι συζήτησε με τον Μπάιντεν τις προάλλες στην Ουάσιγκτον, για την απόφαση να δοθούν στην Ουκρανία F16 και νέοι πύραυλοι που μπορούν να πλήξουν τη Ρωσία βαθιά στο έδαφός της.
Και, φυσικά, για την αντίδραση των Ρώσων και την πιθανότητα να γίνει ο κόσμος στάχτη και μπούρμπερη αν εμπλακούν τα πυρηνικά στη σύγκρουση.Το ίδιο για τη Ράφα και το Ισραήλ, φλέγον θέμα για το οποίο η ΕΕ αρκείται σε ειρηνιστικές φλυαρίες και σε μισόλογα.
Σε κάθε σοβαρή κουβέντα χρειάζονται στοιχεία, γνώση και σοβαρά επιχειρήματα. Να ξέρεις φερ΄ειπείν ότι τόσους στρατιωτικούς έχει στείλει ο Μακρόν στην Ουκρανία, ότι η βρετανική νυφίτσα στέλνει ντρόουν στην Ουκρανία, ότι με αυτά χτυπήθηκαν ραντάρ στα βάθη της Ρωσίας, ότι ο μόνος που αντιδρά και μιλάει για τον κίνδυνο καταστροφικής σύγκρουσης είναι ο Ορμπαν και άλλα τέτοια-για στοιχεία μιλάμε- ώστε να καταλάβει ο κόσμος τι γίνεται και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Καλά, δεν λέω για τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι εκπρόσωποί του στα κανάλια είναι μουδιασμένοι οι καημένοι και μοιάζουν ζαλισμένα κοτόπουλα όταν τους ρωτάνε π.χ. γι αυτά τα δύο πολύ σοβαρά θέματα-το Ουκρανικό και το Παλαιστινιακό.
Και τι να πουν οι άνθρωποι, όταν ο αρχηγός τους από τη μια χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ ιερή συμμαχία(!) κι από την άλλη ποζάρει αριστερός στην γενικόλογη κριτική για τα έργα του ΝΑΤΟ και της Δύσης.
Δεν ξέρω τι γίνεται στις υπόλοιπες χώρες, δηλαδή αν τα κόμματα συζητούν για την κατάσταση στην Ενωση και την προοπτική της. Αυτό που ξέρω είναι ο κόσμος πανευρωπαϊκά τα ‘ χει πάρει στο κρανίο, αντιδρά σε βασικές επιλογές των Βρυξελλών και ενισχύει την δυναμική της Ακροδεξιάς, όπως τυπικά ορίζεται ο χώρος πέραν του ΕΛΚ.
Ηδη τα μαντάτα δεν είναι καλά. Στη Γαλλία η Λεπέν αγγίζει το 40%, ενώ ο ίδιος παγωμένος βοριάς φυσάει σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οσο για την Αριστερά, άστα να πάνε. Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε:
Κατά τις τελευταίες εκλογές στην Πορτογαλία, το αριστερό «Μπλόκο» και το ΚΚ έπαθαν νίλα. Και που πήγαν οι ψήφοι; Στην Ακροδεξιά! Είναι χαρακτηριστικό ότι το ακροδεξιό κόμμα της Πορτογαλίας, το Chega («Αρκετά»), στις εκλογές του 2019 είχε πάρει μία (1) έδρα, το 2022 πήρε 12 και τώρα πήρε 48 έδρες!
…Λοιπόν, τι λέτε; Θα είναι έκπληξη αν έχουμε στις δικές μας ευρωεκλογές αποχή ρεκόρ και αν δούμε τα πέραν της ΝΔ δεξιά κόμματα (Βελόπουλος, Νίκη, Λατινοπούλου κ.α.) να συγκεντρώνουν όλα μαζί ποσοστό που ίσως να ξεπερνά το 15%;
Προσωπικά, δεν θα εκπλαγώ. Απλώς θα επαναλάβω αυτό που σιγοψιθυρίζω μέσα μου καιρό τώρα, βλέποντας τη νυσταγμένη Ευρώπη και τους εδώ κολαούζους της: Όπως στρώσατε, θα κοιμηθείτε. Αλλά εμείς τι φταίμε;
